Όταν ένα άλογο τρομάζει...

.

Τότε...τρομάζεις και συ, που συνειδητοποιείς πόσο ανεξέλκτα καλπάζεις μακρυά από το σημείο που σε φόβισε...και προσπαθείς να ελένξεις τη κατάσταση...Μάταια

Ο φόβος δεν αφήνει χώρο στη λογική. Τραβάς τα χαλινάρια... και λοιπόν ? κανένας δε σταματάει όταν τον τραβάνε από τη μπλούζα... Σφίγγεσαι και κει γίνεται το δεύτερο λάθος...

.

Αντι να καλπάσεις απλά, προσπαθείς να σταματήσεις γιατι...εσύ πλέον φοβάσαι, φοβάσαι την πτώση...Φυσική συνέπεια? Χάνεις την ισορροποία σου, αφού έχει πιά βγεί το πόδι σου από τον αναβολέα και ....Όχι... δεν πέφτεις γιατι έπαθες μια αναλαμπή...(καθαρα ενστικτώδη βέβαια) και γλιστράς όλο χαριτωμενιά από το πλάι και προσγειώνεσαι και στα δύο σου πόδια με ένα ωραιότατο πηδηματάκι....και όλα αυτά?

.

Επειδή τελικά εσυ φοβήθηκες περισσότερο...

.

Άλλη φορά απλά απόλαυσέ το...

Καλημέρα ,μετά από καιρό

Με λίγη βροχούλα...λίγη...? σχήμα λόγου...
Μια θάλασσα γεμάτη στάχτες και αποκαΐδια..Κατάμαυρη σαν τα μαύρα σκοτάδια που ρίξανε στα μαγικά δάση και μετά, με λύπη να μπορούν να ανακοινώνουν πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα για τη μάνα Γαία.
.
Ζητάμε βροχή που δεν είχαμε
Κάψαμε τα δάση που είχαμε
Κλαίμε για το κόσμο που θα είχαμε
.....εμείς
που ποτέ τη Γη δεν αγαπήσαμε
.
Και τώρα που ήρθε η βροχή ?
Που θα τραγουδούν τα βατράχια σου τώρα?